Anayurdu Akdeniz Havzası olan, ülkemizde yaygın biçimde yetiştirilen ve kışın yapraklarını dökmeyen defne ağaç, ağaççık veya çalı formunda gelişen bitkidir. Defnegillerden yaprakları güzel kokulu ve yaz, kış yaprakları yeşl olan ağaçtır. 2- 12 m’ye kadar boylanabilir. Oval ya da bitkiye özel biçimli, sert dokulu, parlak koyu yeşil renkli ve kenarları dalgalı gibi görünen yaprakları vardır. Yapraklarından yeşil renkli bir yağ çıkarılır. Bitki ilkbahar mevsiminde sarı, sarımsı ya da yeşilimsi renkli gösterişsiz çiçeklerini açar. Bu çiçeklerinden sonbahara doğru olgunlaşan meyveleri yuvarlak, zeytin tanelerine benzeyen siyaha yakın mor renkte, sert çekirdekli ve acı olur. Defnegillerin bazı çeşitleri zehirlidir. Örnek olarak Arabistan defnesi, yaban defnesi, dikenli defne,dağ defnesi ve koyun defnesi zehirlidir.Ayrıca Bilinen Birleşimi , yaprakları eterik asidi içerir.
Geleneksel kullanımı:
-Fasulye, nohut, mercimek vb. içine konursa güvelenmesini veya böceklenmesini önlemekte
-Ateş düşürücü ve Terletici olarak
-Mikrop kırıcı ve idrar söktürücü
-Adet söktürücü
-Uykusuzluğa karşı etkili
-İştah acıcı ve hazmı kolaylaştırıcı
-Migren ağrılarını ve
Baharat olarak kullanılmaktadır.
Defne Yaprağının Toplanması ve Çayı:
Defnenin yaz sonlarında toplanıp gölgelik ve havadar bir yerde özenle kurutulur. Kurutulan yapraklarından bir-iki tatlı kaşığı dolusu alınır, dört bardak kaynamış suyun içine atılır. 10-15 dakika süreyle demlendirilerek bir çay (infüzyon) hazırlanır. Bu infüzyondan günde bir-iki kez yalnızca bir-iki yemek kaşığı içilir.
Defne’nin Zararları:
-Hamile bayanlar ve emziren bayanlar defneyi içmemelidir.
-Alerjisi olanlar kullanmamalıdır.
-Sinir sistemine zarar verebilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder